Chroniczne zmęczenie po 50. roku życia. Co zrobić, żeby spać spokojnie?
Zespół chronicznego zmęczenia (z ang. CFS – Chronic Fatigue Syndrome) to zespół objawów chorobowych składających się na skrajne przemęczenie organizmu. CFS, obok otyłości i depresji, można nazwać chorobą cywilizacyjną. W zależności od zastosowanych metod diagnostycznych szacuje się, że dotkniętych jest nią od 0,2% do nawet 8% populacji. Ponadto wiele osób doświadczających chronicznego zmęczenia nigdy nie szuka pomocy u specjalistów, gdyż uważają, że ich objawy to skutek naturalnego wyczerpania organizmu, na które nie ma lekarstwa. Jak leczyć zespół przewlekłego zmęczenia i co robić, żeby w końcu zacząć czerpać z życia? Przeczytaj artykuł, a się dowiesz.
Kto jest narażony na zespół przewlekłego zmęczenia?
Zespół chronicznego zmęczenia to choroba często bagatelizowana. Osoby cierpiące uważane są nieraz za zwyczajnie przemęczone, a w skrajnych przypadkach – za atencjuszy próbujących zwrócić na siebie uwagę. Chroniczne zmęczenie dotyka osoby w każdym wieku (nawet dzieci), ale szczególnie narażone są na nie osoby po ukończeniu 50 roku życia. Lekarze uważają, że przyczyną takiego stanu rzeczy jest wyeksploatowanie organizmu długotrwałym stresem i obniżająca się odporność. Na CFS cierpią głównie kobiety, ale istnieje pogląd, że jest to tylko statystyka spowodowane faktem, że panie częściej zgłaszają lekarzom objawy chronicznego zmęczenia.
Jakie objawy ma chroniczne zmęczenie?
Nauka jeszcze nie odkryła obiektywnego wskaźnika definiującego tę chorobę i poniekąd dlatego nie wiemy wciąż, dlaczego ludzie chorują na zespół chronicznego zmęczenia. Objawy CFS mogą być odmienne u różnych osób, co też nie pomaga w zdiagnozowaniu choroby. Lekarze rozpoznają ją na podstawie subiektywnych odczuć pacjentów. Wśród powtarzających się objawów chronicznego zmęczenia występują najczęściej:
- bezsenność,
- bóle mięśni i głowy,
- problemy z koncentracją i zapamiętywaniem,
- symptomy grypopodobne.
Co istotne – objawy powinny utrzymywać się nieprzerwanie przez min. 6 miesięcy, aby zdiagnozować je jako zespół chronicznego zmęczenia. CFS występuje często w parze z depresją, migreną, cukrzycą i chorobami tarczycy.
Czy stres może powodować chroniczne zmęczenie u osób starszych?
Pacjenci z rozpoznaniem przewlekłego zmęczenia uskarżają się na stresujący tryb życia spowodowany nadmierną liczbą obowiązków i zbyt dużymi oczekiwaniami otoczenia. Chorobie często towarzyszą obniżony nastrój, apatia i poczucie beznadziejności. Lekceważone i nieleczone schorzenie powoduje, że przestają radzić sobie z codziennymi obowiązkami. Przewlekłe zmęczenie i stres, które ignorują, rzutują kompleksowo na całe ich życie – prywatne, zawodowe i społeczne.
Jak melatonina wpływa na poziom stresu? Czy jej niski poziom wpływa na wystąpienie zmęczenia po 50-tce?
Melatonina jest hormonem wytwarzanym naturalnie przez szyszynkę. Jest to neuroprzekaźnik odpowiedzialny za czynności układu nerwowego. Prawidłowy poziom melatoniny wskazuje naszemu organizmowi pory snu i reguluje nasz okołodobowy rytm snu i czuwania.
Niestety po ukończeniu około 50 roku życia poziom wydzielania hormonu przez organizm zaczyna spadać. Człowiek staje się coraz bardziej przygnębiony, wiele sytuacji wydaje się być nie do przeskoczenia. I nie wynika to wcale ze skorygowania podejścia do świata czy zmiany temperamentu. Jest to zupełnie normalny proces biologiczny, który dotyczy każdego z nas. Rozwiązaniem jest przywrócenie organizmowi właściwego poziomu melatoniny.
Brak siły po 50 roku życia. Jak leczyć chroniczne zmęczenie?
Przede wszystkim – nie każde zmęczenie u osób starszych to chroniczne zmęczenie. Objawy mogą wprowadzać w błąd i tak naprawdę przyczyną fatalnego samopoczucia jest inna choroba. Dlatego warto się kompleksowo zbadać i upewnić się, czy nie cierpimy na schorzenie podobne do CFS. Przy zespole chronicznego zmęczenia podstawą leczenia są farmaceutyki przepisane przez lekarza. Na własną rękę można wspierać się dietą bogatą w witaminy i wprowadzeniem aktywności fizycznej do codziennej rutyny. Alternatywą może też być rozpoczęcie spotkań z psychoterapeutą.
Przeczytaj też, czym się różni sen u kobiet, a u mężczyzn.
